ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ;

τοῦ Βασίλειου Σηφακάκη*

Ἀξιότιμοι κυρίες καὶ κύριοι,

Ἐκ μέρους τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας σᾶς καλωσορίζω στὴν ἀποψινὴ ἐκδήλωση, στὴν φιλόξενη αἴθουσα τοῦ ξενοδοχείου Κάραβελ, μὲ θέμα «ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, ἡ γλῶσσα τῶν Μακεδόνων».

Ὅπως ἤδη ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν προηγούμενο ὁμιλητὴ καὶ θὰ ἀκούσουμε καὶ στὴν συνέχεια αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, εἶναι ἀδιανόητο νὰ μιλοῦμε γιὰ σλαβομακεδονικὴ γλῶσσα καὶ σλαβομακεδόνες.

Ἐπειδὴ ἀντιμετωπίζουμε τὸ θέμα μὲ κάποια ὑπεροψία –ποιός ἀποδέχεται τώρα αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζονται τὰ Σκόπια;- θὰ ἤθελα νὰ σᾶς γνωρίσω τὰ ἑξῆς: Σὲ 5 σελίδες ἄρθρου Ἐγκυκλοπαίδειας μὲ τίτλο «Makedonians», ἀγνοεῖται ἡ ἱστορία 4.000 ἐτῶν καὶ πλέον τῆς Μακεδονίας, ἀφιερώνονται δύο γραμμὲς γιὰ τὸν Φίλιππο καὶ τὸν Ἀλέξανδρο καὶ περιγράφεται ἡ Μακεδονία, ὅπως ἀκριβῶς τὴν προβάλλουν σήμερα τὰ Σκόπια σ' ὅλον τὸν κόσμο. Δημοσιεύεται χάρτης αὐτῆς τῆς Μεγάλης Μακεδονίας μέχρι τὸ Αἰγαῖο καὶ σημειώνονται οἱ περιοχὲς ὅπου ὁμιλεῖται ἡ «Μακεδονικὴ γλῶσσα». Ἐκεῖ ἐμφανίζονται τὰ 2/3 τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας νὰ ὁμιλοῦν τὴν ἀνύπαρκτη αὐτὴ γλῶσσα. Ἀναφέρεται ἀκόμα ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔδιωξε τὸ 1920 ὅλους τοὺς Σέρβους ἀπὸ τὴν χώρα, χωρὶς νὰ γίνεται λόγος ὅτι μὲ τὴν συνθήκη τοῦ Νεϊγὺ τὸ 1919 μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Βουλγαρίας ἐπετράπη ἡ μετανάστευση τῶν πληθυσμῶν. Τότε μετανάστευσαν 60.000 περίπου Σλάβοι πρὸς τὴν Βουλγαρία καὶ 20.00 Ἕλληνες πρὸς τὴν Ἑλλάδα. Γίνεται λόγος γιὰ τὴν δημιουργία τῆς σχισματικῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας, μὲ παρακλάδια σ' ὅλον τὸν κόσμο, ὅπου ὑπάρχουν «Μακεδόνες», ἡ ὁποία βοήθησε πολὺ στὸ νὰ προάγεται ἡ ἐθνικὴ μακεδονικὴ παράδοση καὶ συνείδηση. Ἀναφέρονται καὶ ἄλλα πολλά.

Ξέρετε ποιά εἶναι ἡ ἐγκυκλοπαίδεια αὐτή; Εἶναι, παρακαλῶ, ἡ Ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς (ἔκδοση 1980). Παρόμοιες ἀπόψεις ἐκφράζονται καὶ στὸ περιοδικὸ τῆς Ἀρχαίας Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Καίμπριξ. (1982). Τὰ λέω αὐτὰ στὴν ἀρχή, γιὰ νὰ μὴν νομίσει κάποιος ὅτι μόνο ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ λαοῦ, Ἕλληνας ἢ ξένος ἔχει τὶς ἀνιστόρητες, ἀβάσιμες καὶ ἀστήρικτες αὐτὲς ἰδέες γιὰ τὴν Μακεδονία, ὅπως προβάλλονται ἀπὸ τὰ Σκόπια, τοῦ Μακεδονικοῦ λαοῦ καὶ τῆς Μακεδονικῆς γλώσσας του. Τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Χάρβαρντ δὲν εἶναι ὑποβαθμισμένο στὴν συνείδηση κανενὸς καὶ ἂν ὁ Ἀμερικανός, ὁ Ἀσιάτης, ὁ Εὐρωπαῖος, ὁ κάτοικος αὐτοῦ τοῦ κόσμου θέλει νὰ πληροφορηθεῖ γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό, ἐκεῖ θὰ ἀνατρέξει καὶ ὄχι σὲ ὁποιοδήποτε ἑλληνικὸ ἔντυπο.

Μ' αὐτά, λοιπόν, τὰ δεδομένα, προκύπτει ἀβίαστα τὸ ἐρώτημα, ὄχι ἂν ἔχουν δίκιο οἱ Σκοπιανοί, -αὐτοὶ σίγουρα δὲν ἔχουν- ἀλλὰ πῶς φτάσαμε μέχρι ἐδῶ; Ἡ ἀπάντηση μπορεῖ καὶ νὰ μὴν εἶναι ἁπλή, σίγουρο πάντως εἶναι ὅτι ὅπως ἀντιμετώπισε πάντα τὰ ἐθνικά μας θέματα καὶ ἐννοῶ βέβαια τὴν πολιτική, ἔτσι ἀντιμετώπισε καὶ τὸ Σκοπιανό. Πιστεύω ὅτι ὅλοι θὰ συμφωνήσετε ὅτι καὶ τὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ ἡ κατάσταση στὴν Θράκη καὶ τὸ Αἰγαῖο καὶ ἡ ἀποικιοποίηση τῆς χώρας ἀπὸ τοὺς δανειστές μας, εἶναι θέματα ποὺ δὲν τὰ διαχειρίστηκαν καλὰ ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα τῆς χώρας μας, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κάθε ἰδεολογική τους τοποθέτηση.

Πέρα ἀπ' αὐτὸ ὑπάρχει καὶ μία ἰσχυρὴ προπαγάνδα πολύχρονη καὶ πολυμέτωπη -μπορεῖ νὰ ἀριθμεῖ πάνω ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια- ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς χώρας, τὴν ὁποία ἐμεῖς δὲν κατορθώσαμε ἢ καὶ δὲν θελήσαμε νὰ ἀντιληφθοῦμε. Ἡ προπαγάνδα αὐτὴ χρηματοδοτεῖται μὲ πολλὰ χρήματα – οἱ πληροφορίες λένε ὅτι τὸ ἵδρυμα Σόρος πρόσφατα χρηματοδότησε αὐτὴν τὴν προσπάθεια μὲ 135 ἑκατ. εὐρὼ- καὶ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἁπλώνεται καὶ μέσα στὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα ἐδῶ, μὲ κάποια προγράμματα ποὺ ἀφοροῦν τὶς μειονότητες καὶ τὶς γλῶσσες τους, ποὺ χρηματοδοτοῦνται καὶ ἀπὸ τὸν κρατικὸ προϋπολογισμό.

Ἡ προπαγάνδα προβάλλει τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ 1912 ἡ Ἑλλάδα μὲ τὴν Σερβία, τὴν Βουλγαρία καὶ τὸ Μαυροβούνιο κήρυξαν τὸν πόλεμο στὴν Τουρκία. Καὶ ἐνῶ ὁ πόλεμος ἀπελευθέρωσε τὴν Μακεδονία ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, ὁδήγησε στὸν διαμελισμό της, στὴν Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου, τὴν Ἑλληνική, -ποσοστὸ 55%- σ' αὐτὴν τῶν Σκοπίων –ποσοστὸ 35%- καὶ στὴν Μακεδονία τοῦ Πιρίν, τῆς Βουλγαρίας –ποσοστὸ 10%-. Στὴν Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου, λέει ἡ προπαγάνδα, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ξεκίνησε ἕνα πολύχρονο καὶ σκληρὸ ἀγώνα γιὰ νὰ ἀλλάξει τὴν Ἐθνικὴ συνείδηση τῶν κατοίκων, ἀπελαύνοντας μὲ τὴν βία ἑκατοντάδες χιλιάδες «Μακεδόνες» -σὲ παρένθεση- κατάσχοντας τὶς περιουσίες τους, ἀπαγορεύοντας τὴν γλῶσσα τους, ἀλλάζοντας τὶς ὀνομασίες τῶν πόλεων καὶ τῶν χωριῶν, ἰσοπεδώνοντας καὶ καταστρέφοντάς τες, φέρνοντας καινούριους ἀποίκους στὴν περιοχή, ἀπὸ τὴν Ἀνατολή. Τὸ ἴδιο ἔργο συνεχίστηκε καὶ στὴν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου.

Οἱ ἰδέες αὐτὲς ἔχουν κάνει τὸν γύρο τοῦ κόσμου πολλὲς φορὲς εἴτε μὲ ἔντυπα, ἐκθέσεις, ὁμιλίες, συγκεντρώσεις, πορεῖες, διαμαρτυρίες, κινηματογραφικὲς ταινίες, μικρὰ τηλεοπτικὰ σπότ, πανό, ἀφίσες, σ' ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου.

Χρησιμοποίησαν σύμβολα τῆς ἱστορίας τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, ὀνόμασαν τὸ Ἀεροδρόμιο τῶν Σκοπίων καὶ τὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο τους «Μέγας Ἀλέξανδρος», ἔκαναν ἔμβλημά τους τὸν ἥλιο τῆς Βεργίνας, ποὺ τὸν ἔβαλαν, μάλιστα, στὴν σημαία τους τὰ ἔτη 1992-1995, καὶ μὲ τὴν πίεση τὴν δική μας τὸν ἀφαίρεσαν. Ὁ ὁδικὸς ἄξονας ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ σύνορα μέχρι τὴν Σερβία, βόρεια, καλεῖται ἐπίσης «Μέγας Ἀλέξανδρος». Χρησιμοποίησαν στὰ ἐμβλήματά τους καὶ τὸν Λευκὸ Πύργο τῆς Θεσσαλονίκης, ἔκαναν καὶ κυκλοφόρησαν χάρτες μὲ τὴν δική τους Μακεδονία, ἀπὸ τὴν Λάρισα καὶ πάνω καὶ πολλὰ ἄλλα, ποὺ γνωρίζουμε. Ἔχουν δώσει στὰ στάδιά τους ὀνόματα ἀρχαίων Μακεδόνων, ἔχουν γεμίσει τὶς πλατεῖες τῶν μεγάλων πόλεών τους μὲ ἀνδριάντες τοῦ Φιλίππου καὶ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, -ἀλήθεια, ἐμεῖς ἔχουμε πουθενὰ τὸ ἄγαλμα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου;- τὸν Φίλιππο μάλιστα τὸν παριστάνουν ἔφιππο καὶ ἀρτιμελή, καὶ φαίνεται ὅτι ἀγνοοῦν ὅτι ἦταν κάπως κουτσός, πράγμα ποὺ ἐπεσήμανε, μὲ ἀρκετὴ δόση εἰρωνείας στὸν Δήμαρχο τοῦ Μοναστηρίου, ἡ Πρόεδρος τῶν Μοναστηριωτῶν Θεσσαλονίκης «ἡ Καρτερία» Βιολέτα Παπαθανασίου. Ὅλα αὐτὰ μοιάζουν μὲ τουρκικὸ παζάρι, ὅπου μπαίνουν στὸ τραπέζι τὰ πιὸ ἀπίθανα πράγματα, κι ὕστερα σιγὰ-σιγὰ ἀποσύρονται μὲ πραγματικὰ ἀνταλλάγματα ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά.

Ἡ στρατευμένη ἐπιστήμη τους ἐργάζεται πυρετωδῶς καὶ δὲν ντρέπεται νὰ πρεσβεύει ὅτι ὁ Ὅμηρος ἦταν Μακεδόνας καὶ ἔγραψε στὴν Μακεδονικὴ γλῶσσα, μεταφράστηκε δὲ ἀργότερα στὰ Ἑλληνικὰ μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Πεισίστρατου. –καὶ οἱ Τοῦρκοι λένε τὸν Ὅμηρο Ὁμέρ-. Ἀκόμη ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ Ἕλληνες δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ἀφοῦ ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα ἔφθανε -λένε- μέχρι τὴν Θεσσαλία. Ἔτσι δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὸν Ὄλυμπο καὶ προφανῶς καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες ποὺ εἶναι καὶ αὐτοὶ ὑπόθεση τῶν Μακεδόνων. Ἂν κάποιος θέλει, μπορεῖ νὰ παρακολουθήσει στὸ διαδίκτυο τὴν συνέντευξη ἑνὸς Σκοπιανοῦ ἀκαδημαϊκοῦ στὴν τηλεόραση τῶν Σκοπίων ὁ ὁποῖος ἀνερυθρίαστα ὑποστηρίζει τὶς θέσεις αὐτές.
Τρεῖς γενεὲς Σκοπιανῶν ἔχουν γαλουχηθεῖ μὲ τὶς ἰδέες αὐτές, ποὺ δὲν προβάλλονται μόνον ἔμμεσα ἀπὸ τὴν προπαγάνδα, ἀλλὰ καλλιεργοῦνται ἐπίσημα καὶ στὰ σχολεῖα τους. Ἕνας Ἕλληνας δημοσιογράφος καὶ ἐρευνητής, ὁ Χρῆστος Νικολαΐδης μὲ συνεργάτη τὸν Ἄρη Γεωργόπουλο, εἰδικὸ περὶ τὰ Σλαβικά, προσπάθησαν νὰ διερευνήσουν ποιά ἱστορικὰ στοιχεῖα διδάσκονται στὰ παιδιὰ τῶν Σκοπίων, μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας τῶν σχολείων τους. Ὅπως σημειώνεται στὴν ἐργασία τους «ὑπάρχει μία ἀπίστευτη διαστρέβλωση γεγονότων καὶ πηγῶν, μὲ τὴν ὁποία γίνεται τρομερὴ σύνδεση ἀσύνδετων πραγμάτων, προκειμένου νὰ δοθεῖ μία ἱστορικὴ συνέχεια ἀπὸ τὰ προϊστορικὰ χρόνια μέχρι σήμερα, οὕτως ὥστε νὰ ἀποδειχθεῖ ἡ συνέχεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἔθνους».

Τὸ βάρος δίδεται βέβαια στὴν ἀρχαία Μακεδονία.
Προσπαθοῦν νὰ πείσουν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Μακεδόνες δὲν ἦταν Ἕλληνες. Ἡ γλῶσσα τους δὲν ἦταν Ἑλληνική, ἂν καὶ στὰ ἐκθέματα τοῦ Μουσείου τῶν Σκοπίων τῆς ἐποχῆς αὐτῆς ἡ γραφὴ εἶναι ἑλληνική. Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Μακεδόνες εἶχαν τὴν ἑλληνικὴ παιδεία ἀποδίδεται σὲ συνήθεια τῆς ἐποχῆς. Στὸ γεγονός, ἐπίσης ὅτι δὲν βρέθηκε καμιὰ ἐπιγραφὴ στὴν «μακεδονικὴ» τάχα γλῶσσα, ἀπαντᾶ τὸ σχολικὸ βιβλίο ὅτι «δὲν βρέθηκαν μέχρι τώρα εὑρήματα». Πουθενὰ στὰ βιβλία τους δὲν ἀναφέρονται ὅτι οἱ Μακεδόνες θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτούς τους Ἕλληνες, λάτρευαν τοὺς ἴδιους θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου, εἶχαν τὴν ἴδια γλῶσσα, τελικὰ δὲν ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ τοὺς συνδέει μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Ἡ Ἑλληνιστικὴ περίοδος χαρακτηρίζεται μακεδονικὴ καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι στὴν Μακεδονία ὑπῆρχαν οἱ Μακεδόνες ὡς στρατιωτικοὶ κατακτητὲς καὶ οἱ Ἕλληνες ὡς κυρίαρχοι τοῦ πνεύματος. Δὲν μποροῦσαν βέβαια νὰ ἀγνοήσουν τὴν παρουσία τοῦ Ἀριστοτέλη, τοῦ Εὐριπίδη καὶ ἄλλων ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος στὴν περιοχή.

Σύμφωνα μὲ τὰ βιβλία αὐτά, στὴν περιοχὴ τῆς Μακεδονίας, ἀναπτύσσεται ἕνα ἔθνος ποὺ ἐκσλαβίστηκε σταδιακὰ καὶ ἐπειδὴ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ τοπικοὺς πληθυσμοὺς ὀνομάστηκε μακεδονικό. Αὐτὸ τὸ Ἔθνος ὑφίσταται μέχρι σήμερα, τὸ ὁποῖο διατηρεῖ τὰ ἱστορικά του στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. Οἱ ἀδελφοὶ Κύριλλος καὶ Μεθόδιος εἶναι πιθανῶς Σλάβοι, δηλαδὴ ἐκσλαβισθέντες Μακεδόνες. Στὰ βιβλία αὐτὰ διαστρεβλώνουν ὄχι μόνον ὅσα ἀφοροῦν τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ ἀκόμα καὶ σημαίνοντα πρόσωπα τῆς Βουλγαρικῆς Ἱστορίας. Ἔτσι, ὁ τσάρος Σαμουήλ, σύμφωνα μὲ τὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια τῶν Σκοπίων ἦταν ὁ πρῶτος Μακεδόνας ἡγεμόνας, ἐνῶ ἀποκρύπτεται τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἴδιος ζήτησε καὶ ἔγραψαν πάνω στὸν τάφο του ὅτι ἦταν Βούλγαρος.

Ἀκοῦστε κάποια ἀποσπάσματα ἀπ' αὐτὰ τὰ σχολικὰ βιβλία:
Βιβλίο Ἱστορίας Δ΄ Τάξεως Δημοτικοῦ. Συγγραφεὺς Σφέτοζαρ Ναουμόβσκι. Ἔκδοση 2.000.
Σελίδα 41: Ἡ δημιουργία καὶ ἀνάπτυξη τοῦ ἀρχαίου Μακεδονικοῦ κράτους.
«Παράλληλα στὴν Μακεδονία ζοῦσαν οἱ Παίονες καὶ οἱ Πελαγόνιοι καὶ ἄλλα φύλα καὶ λαοί. Αὐτὰ τὰ φύλα καὶ οἱ λαοὶ ἀναμείχθηκαν μεταξύ τους καὶ διαμόρφωσαν ἕναν λαὸ μὲ κοινὴ γλῶσσα τὴν μακεδονική, ἡ ὁποία πῆρε τὸ ὄνομά της ἀπὸ τὴν περιοχὴ στὴν ὁποία κατοικοῦσαν. Ἐκεῖ κατοίκησαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι Μακεδόνες ποὺ ἀποτελοῦσαν ἕνα ξεχωριστὸ ἔθνος καὶ διέφεραν ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους λαοὺς τῆς Βαλκανικῆς. Οἱ κάτοικοι τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας μιλοῦσαν μία ἄλλη γλῶσσα ποὺ διέφερε ἀπὸ τὶς γλῶσσες τῶν λαῶν τῆς περιοχῆς».
Σελίδα 95.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 6^ου καὶ 7^ου αἰ. μετὰ ἀπὸ μακριὰ διαμάχη τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους καὶ τῶν ντόπιων πληθυσμῶν, οἱ νότιοι Σλάβοι κατοίκησαν τὴν Βαλκανικὴ χερσόνησο. Ἕνα τμῆμα τους κατοίκησε στὶς γαῖες τῆς Μακεδονίας. Οἱ Σλάβοι τῆς Βαλκανικῆς ἀναμείχθηκαν μὲ τοὺς ντόπιους πληθυσμούς, ὅπως Κέλτες, Ἰλλυριούς, Θράκες, Μακεδόνες καὶ ἄλλους, ποὺ εἶχαν ἐκλατινιστεῖ καὶ ἐξελληνιστεῖ. Ἔτσι σταδιακὰ καὶ εἰρηνικὰ οἱ παλαιοὶ κάτοικοι ἀφομοιώθηκαν καὶ ἔχασαν τὴν ἐθνική τους ταυτότητα, γενόμενοι σλαβικὸ ἔθνος.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Α΄ Τάξεως τοῦ Γυμνασίου. Οἱ συγγραφεῖς εἶναι πέντε μὲ ἡμερομηνία ἔκδοσης 2009.

Οἱ Μακεδόνες εἶχαν τὴν δική τους ξεχωριστὴ γλῶσσα, ποὺ διέφερε ἀπὸ τὶς γλῶσσες τῶν ὑπόλοιπων γειτονικῶν λαῶν, Ἑλλήνων, Ἰλλυριῶν καὶ Θρακῶν. Μέχρι σήμερα δὲν ἔχουν βρεθεῖ γραπτὲς πηγὲς ἢ ἐπιγραφὲς στὴν γλῶσσα τῶν Μακεδόνων. Ἔχουν διασωθεῖ ὅμως 140 ἀποσπάσματα γραπτῶν κειμένων. Ὡστόσο πολλοὶ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς μαρτυροῦν ὅτι οἱ Μακεδόνες εἶχαν τὴν δική τους γλῶσσα.

Στὸ βιβλίο γίνεται ἐπίσης λόγος, χωρὶς καμιὰ ἀναφορὰ σὲ πηγές, ὅτι οἱ Μακεδόνες εἶχαν διαφορετικὸ ἡμερολόγιο ἀπ' αὐτὸ τῶν Ἑλλήνων, χρονολογοῦσαν διαφορετικὰ τὰ ἔτη, ἐνῶ παραγνωρίζουν τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες οἱ πόλεις-κράτη ἔκαναν τὸ ἴδιο, εἶχαν δικούς τους Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ἦταν πολιτισμένοι ἄνθρωποι, γι' αὐτὸ καὶ ἀπέδιδαν μεγάλη σημασία στὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν παιδεία καὶ ἔτσι ἐξηγεῖται γιατὶ ἔφερναν φιλοσόφους, καλλιτέχνες, ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως τὸν Ἀριστοτέλη, τὸν Εὐριπίδη καὶ ἄλλους.

Στὴν σελίδα 113 τοῦ βιβλίου ἀναφέρεται ὅτι οἱ δημιουργοὶ τοῦ πρώτου σλαβικοῦ ἀλφαβήτου (τοῦ γλαγολητικοῦ) καὶ τῆς σλαβικῆς γραμματείας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ἦταν οἱ ἀδελφοὶ Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, γεννημένοι στὴν Θεσσαλονίκη, πιθανὸν Σλαβικῆς καταγωγῆς, ὅπως ἔχουμε ἤδη ἀναφέρει. Στὸ βιβλίο δὲν γίνεται προφανῶς λόγος πὼς αὐτὴ ἡ γλῶσσα ποὺ ὀνομάζουν σήμερα μακεδονική, χρησιμοποιεῖ αὐτὸ τὸ γλαγολητικὸ ἀλφάβητο.

Οἱ ἐρευνητὲς διαπιστώνουν, πέρα ἀπὸ τὴν ἔρευνα στὰ σχολικὰ βιβλία καὶ τὴν «ψύχωση» τῶν Σκοπιανῶν μὲ τὸν προσδιορισμὸ «μακεδονικὸς» σὲ κάθε τους ἐνέργεια. Θὰ πᾶνε στὴν ἀστυνομία τῆς δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας, στὸ Ὑπουργεῖο τῆς δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας, στὸ γήπεδο τῆς δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας, θὰ ἀγοράσουν προϊόντα ποὺ παράγονται στὴν δημοκρατία τῆς Μακεδονίας, ἀκόμα καὶ τὴν κόκα-κόλα τὴν θέλουν ἀπὸ τὴν Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας. Ἕνας τέτοιος φανατισμὸς εἶναι δύσκολο νὰ ἐξαφανιστεῖ.

Γιὰ νὰ ἐξομαλυνθοῦν οἱ διαφορὲς ποὺ ὑπάρχουν στὰ σχολικὰ βιβλία καὶ ἐρεθίζουν, ἔχει συσταθεῖ μία μεικτὴ διεπιστημονικὴ ἐπιτροπὴ ἐμπειρογνωμόνων Ἑλλήνων καὶ Σκοπιανῶν, τὴν ὁποία ἀποτελοῦν μέλη ποὺ δὲν χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἀκραῖες θέσεις. Στὴν ἐπιτροπὴ αὐτή, τῆς ὁποίας ἐπικεφαλῆς εἶναι ὁ Ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν Μάρκος Μπόλαρης μετέχει ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς καὶ καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει φαντασιώσεις τῶν Ἑλλήνων τὶς ἀπόψεις περὶ τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας, καὶ ἐκφράζει τέτοιες θέσεις οἱ ὁποῖες προβάλλονται μὲ πανηγυρισμοὺς ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀκραίους Σκοπιανοὺς ἱστότοπους ὡς ἐπιβεβαίωση τῶν ἀπόψεών τους. Ἡ καθηγήτρια αὐτὴ στρέφεται κατὰ τῶν Ἑλλήνων ποὺ ἀντιδροῦν στὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, χαρακτηρίζοντάς τους ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ κυβερνητικοὶ παράγοντες ἐθνικιστές, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη χαϊδεύει τὰ αὐτιὰ τῶν Σκοπιανῶν, ὑποστηρίζοντας τὶς θέσεις τους. Ἀντίθετα, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Σκοπίων μετέχουν οἱ πιὸ ἀκραῖοι ἐθνικιστικοὶ κύκλοι.

Παρὰ τὴν συγκαταβατικότητα τῶν μελῶν τῆς ἑλληνικῆς ἐπιτροπῆς, οἱ ἐργασίες της ἔχουν σταματήσει ἐξαιτίας τῶν παράλογων ἀπαιτήσεων τῶν Σκοπιανῶν ποὺ ζητοῦν νὰ γράφουν τὰ ἑλληνικὰ σχολικὰ βιβλία ὅσα πρεσβεύει ἡ σκοπιανὴ προπαγάνδα. Ζητοῦν νὰ διαχωρίσουμε τὴν ἱστορία μας ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, νὰ διαχωριστεῖ ἐπίσης ἡ Βυζαντινὴ ἱστορία ἀπὸ τὴν «Μακεδονικὴ», νὰ ἀναγνωρίσουμε σλαβικὴ καταγωγὴ στὸν Κύριλλο καὶ Μεθόδιο, νὰ πάψουμε νὰ ὀνομάζουμε Βουλγαροκτόνο τὸν Βασίλειο τὸν Β΄ τῆς Μακεδονικῆς δυναστείας, νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι τὸ 1821 ἔγινε καὶ Μακεδονικὴ ἐπανάσταση, κι ἄλλα τρελά, μ' ἕναν λόγο ζητοῦν νὰ ἀλλάξει ἡ ἱστορία μας 2.500 χρόνων. Νὰ δεῖτε ὅτι θὰ τὰ καταφέρουν καὶ στὸν τομέα αὐτόν.

Ἂν ὅμως τὰ πράγματα ἔχουν φτάσει στὸ σημεῖο ποὺ βρίσκονται σήμερα ἐξαιτίας τῆς προπαγάνδας αὐτῆς τῶν γειτόνων μας, σίγουρα σημαντικὸς λόγος γιὰ τὴν κατάσταση αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ δική μας ἀδράνεια καὶ ἡ ἀδιαφορία ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἰδεολογικὴ τοποθέτησή τους. Χωρὶς νὰ εἶμαι ὀπαδὸς κάποιας δημοκρατίας χωρὶς κόμματα, πιστεύω ὅτι στὴν χώρα μας τὰ κόμματα ἀνέκαθεν λειτουργοῦσαν μὲ βάση κυρίως τὸ συμφέρον τους καὶ λιγότερο γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου. Θέλετε ἕνα παράδειγμα; Οἱ ἔξυπνοι γείτονές μας οἱ Ἀλβανοὶ ἐξοβέλισαν ἀπὸ τὸ Κοινοβούλιό τους, τοὺς μειονοτικοὺς βουλευτὲς τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ κάποτε ἦταν καὶ δέκα. Ἐμεῖς σήμερα ἔχουμε τρεῖς μουσουλμάνους –λέγε Τούρκους- βουλευτὲς στὴν Βουλή μας κι ἀκόμα κάποιον ἀπὸ τὴν Μακεδονία, ποὺ δηλώνει ὅτι εἶναι Μακεδόνας.

Πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι κάποια ὑπολείμματα μ' αὐτὴν τὴν νοοτροπία ὑπάρχουν στὶς περιοχὲς τῆς δυτικῆς Μακεδονίας. Τὴν προπαγάνδα τῶν Σκοπίων στὶς περιοχὲς αὐτὲς ἐνισχύουν ἰσχυροὶ πομποὶ ραδιοτηλεόρασης ποὺ ἔχουν ἐγκατασταθεῖ στὰ σύνορα μὲ τὴν γειτονικὴ χώρα. Στὴν Πέλλα καὶ τὴν Φλώρινα δραστηριοποιεῖται τὸ «οὐράνιο τόξο», μία ὀργάνωση ποὺ ἔχει φιλοσκοπιανὲς θέσεις, μάλιστα ἀντιμάχεται καὶ τὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Σὲ τοπικὲς ἐκλογές, στὴν Φλώρινα, συγκέντρωσε 1200 περίπου ψήφους. Αὐτοί, λοιπόν, λένε ὅτι εἶναι Μακεδόνες, ὅπως καὶ ὁ βουλευτὴς μας, ἐνῶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ἡ πλειοψηφία δηλαδή, εἶναι Ἕλληνες Μακεδόνες. Πάντως, παρὰ ταῦτα, πανηγυρίζουν γιατὶ τώρα θὰ ἀπαιτήσουν δικαιωματικὰ νὰ διδάσκεται ἐπίσημα καὶ ἡ Μακεδονικὴ γλῶσσα. Ἔτσι δὲν εἶπε καὶ ὁ κ. Ζάεφ ;

Καὶ λίγα πράγματα γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ πράγματος, γιατὶ ἂν δὲν συνέβαιναν ὁρισμένα γεγονότα δὲν θὰ εἴχαμε φτάσει στὸ σημεῖο αὐτό.

Ἡ συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τοῦ 1870 μὲ τὶς πιέσεις τῆς Ρωσίας γιὰ τὴν δημιουργία μιᾶς μεγάλης Βουλγαρίας ἦταν προφανῶς ἡ ἀρχὴ τοῦ κακοῦ. Εἴχαμε ἀκόμα γιὰ τὶς περιοχὲς αὐτὲς Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία –ἡ Ἑλλάδα εἶχε σύνορα μέχρι τὴν Θεσσαλία-. Τὴν ἀποτίναξη τοῦ ὀθωμανικοῦ αὐτοῦ ζυγοῦ προσπάθησε νὰ κάνει ἡ ἐπανάσταση τοῦ Ἴλιντεν, ἡμέρα τῆς γιορτῆς τοῦ προφήτου Ἠλία καὶ τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Σωτῆρος (20.7—6.8.1913). Ἡ ἐξέγερση ἦταν μία ἐπανάσταση Σλαβοφώνων κατὰ τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ποὺ ὀργανώθηκε καὶ ὑλοποιήθηκε ἀπὸ τὴν αὐτονομιστικὴ κίνηση Ἐσωτερικὴ Μακεδονο-Ἀνδριανουπολίτικη Ἐπαναστατικὴ Ὀργάνωση (ἘΜΕΟ) τὸ 1903. Ἐκδηλώθηκε στὸ Βιλαέτι τοῦ Μοναστηρίου καὶ τῆς Ἀδριανούπολης ἀλλὰ πολὺ σύντομα κατεστάλη ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς. Σήμερα γιορτάζεται ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους καὶ τοὺς Σκοπιανούς. Σκοπὸς βέβαια τῶν ἐπαναστατῶν ἦταν ἡ ἀποτίναξη τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ καὶ ἐπιφανειακὰ μὲν διεκήρυσσαν ὅτι ἐπεδίωκαν τὴν αὐτονόμηση τῶν περιοχῶν αὐτῶν καὶ τὴν δημιουργία ἑνὸς κράτους μὲ τὸ ὄνομα Μακεδονία, -οἱ ἴδιοι ὀνομάστηκαν αὐτονομιστὲς- ἀπώτερος στόχος τους ὅμως ἦταν ἡ προσάρτηση τῶν περιοχῶν αὐτῶν στὴν Βουλγαρία. Τὴν προσάρτηση αὐτὴ υπεστήριζαν οἱ Βερχοβιστές. Ἡ Ἑλλάδα δὲν συνέτρεξε τὸν ἀγῶνα αὐτόν, γιατὶ εἶχε διΐδει τὸν κίνδυνο, μάλιστα συνεργάστηκε μὲ τὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία κατὰ τῶν ἐπαναστατῶν καὶ τὰ μεταγενέστερα γεγονότα τὴν δικαίωσαν. Ὁ ἀγώνας αὐτός, ὅπως ἐξελίχθηκε, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα καὶ τὸν Μακεδονικὸ ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων.

Ὡστόσο, πρὶν τὸ 1913 στὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία ἡ ἔννοια τῆς Μακεδονίας ὡς αὐτόνομης καὶ ἑνιαίας ἐπαρχίας τῆς αὐτοκρατορίας αὐτῆς δὲν ὑφίστατο οὔτε σὲ Ἑλλάδα οὔτε σὲ Βουλγαρία. Ἡ Ὀθωμανικὴ διοίκηση ὀνόμαζε τὴν νότια Βαλκανικὴ Ρουμελία, δηλ. χώρα τῶν Ρωμιῶν καὶ τὸ Βιλαέτι τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ δὲν λέγεται Μακεδονία. Σημειωτέον ὅτι καὶ στὴν συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου (Αὔγουστος τοῦ 1913), ἐνῶ ἀναφέρονται πλῆθος Ἑλληνικῶν κυρίως, Βουλγαρικῶν ἀλλὰ καὶ Τουρκικῶν τοπωνυμίων – ἀκόμα καὶ ἡ Κρήτη ἀναφέρεται- δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ ἡ λέξη Μακεδονία.

Σύμφωνα μὲ τοὺς Σκοπιανοὺς μετὰ τὸ τέλος τῶν Βαλκανικῶν πολέμων μὲ τὶς συνθῆκες τοῦ Λονδίνου (Μάιος 1913) καὶ Βουκουρεστίου, ἡ Μακεδονία μοιράστηκε στὴν Σερβία τὴν Βουλγαρία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ὡστόσο τὸ ἀληθὲς εἶναι ὅτι μοιράστηκαν οἱ περιοχὲς τῶν τριῶν Βιλαετίων, τῆς Θεσσαλονίκης τοῦ Μοναστηρίου καὶ τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Μετὰ τὸ 1913 περιοχὲς τοῦ Βιλαετίου τοῦ Μοναστηρίου προσαρτήθηκαν στὸ βασίλειο τῆς Σερβίας.

Ἡ Γιουγκοσλαβία δημιουργήθηκε μετὰ τὸν Α΄ Παγκ. Πόλεμο, τὸ 1918, ὡς ἕνωση τοῦ βασιλείου τῶν Σέρβων, τῶν Κροατῶν καὶ τῶν Σλοβένων. Στὴν ἱδρυτικὴ διακήρυξη ἀναφέρονται ἀναλυτικὰ ὅλες οἱ ἐπὶ μέρους ἐθνότητες (Μαυροβούνιοι, κλπ.) ἀλλὰ δὲν γίνεται λόγος πουθενὰ οὔτε γιὰ Μακεδόνες οὔτε γιὰ περιοχὴ Μακεδονίας. Κι αὐτὸ ὡς τὸν Β΄ Παγκ. Πόλεμο. Ἀκόμα καὶ οἱ ἐπίσημοι χάρτες τῆς Γιουγκοσλαβίας ἀναφέρουν τὴν περιοχὴ ὡς Νότια Σερβία ἢ Βαρντάσκα Μπανοβίνα (περιοχὴ τοῦ Βαρδάρη). Οἱ δῆθεν τρεῖς Μακεδονίες ποὺ προαναφέραμε, τοῦ Βαρδάρη, (Σκοπίων), τοῦ Πιρὶν (Βουλγαρία) καὶ τοῦ Αἰγαίου (Ἑλλάδα) εἶναι προπαγανδιστικὰ κατασκευάσματα τῆς γ΄ Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς.

Τὸ πρόβλημα προέκυψε ἀπὸ τὸν Τίτο τὸ 1944, μέ τὴν δημιουργία τῆς «Λαϊκῆς Ὁμόσπονδης Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» ποὺ θὰ περιελάμβανε καὶ τμήματα τῆς Βουλγαρίας, τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἀλβανίας. Ὁ Τίτο στὴν προσπάθειά του νὰ καλλιεργήσει μία ἑνιαία ἐθνικὴ ταυτότητα στοὺς κατοίκους τοῦ νέου ὁμόσπονδου κρατιδίου, τοὺς χαρακτήρισε ὅλους ὡς Μακεδόνες, ἂν καὶ αὐτοὶ ἦταν Σλάβοι, Βούλγαροι, Ἕλληνες, Ἀλβανοί, Ἑβραῖοι, Ρομὰ κλπ. Προσπάθησε ἀκόμα νὰ ἐξαφανίσει τὶς ἐθνικὲς ὁμάδες καὶ νὰ ἐμφανίσει ἀκόμα καὶ τοὺς Σλαβόφωνους Ἕλληνες ποὺ κατοικοῦσαν στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο ὡς Μακεδονικὴ Ἐθνότητα καὶ μειονότητα, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ προσαρτηθεῖ ἕνα τμῆμα τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας στὴν Γιουγκοσλαβία.

Στὰ πλαίσια τῆς συνεργασίας ὅλων τῶν κομμουνιστικῶν δυνάμεων τῆς ἐποχῆς, ἐντάσσεται καὶ ἡ διακήρυξη τῶν Ἑλλήνων κομμουνιστῶν, τοῦ αὐτοαποκαλούμενου Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ, ποὺ ἀναφέρει ρητὰ ὅτι στὸ Γράμμο καὶ στὸ Βίτσι πολεμοῦν γιὰ μία ἀνεξάρτητη Μακεδονία. Γράφουν στὴν ἐφημερίδα τους «Ζήτω ἡ Ἐθνικὴ γιορτὴ τοῦ Μακεδονικοῦ λαοῦ Ἴλιντεν. Τὸ Ἴλιντεν θὰ γίνει ὁρμητήριο γιὰ τὴν τελικὴ ἥττα τοῦ μοναρχοφασισμοῦ στὸν Γράμμο καὶ στὸ Βίτσι. Ὁ Ζαχαριάδης σὲ διακήρυξή του τὸ 1948, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ «Δημοκρατικὸς Στρατὸς» (Τεῦχος Δεκεμ. 1948) ἀναφέρει «Στὴν βόρεια Ἑλλάδα ὁ Μακεδονικὸς λαὸς τὰ ἔδωσε ὅλα γιὰ τὸν ἀγῶνα… Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει καμιὰ ἀμφιβολία ὅτι σὰν ἀποτέλεσμα τῆς νίκης τοῦ Δ.Σ.Ε. καί τῆς λαϊκῆς ἐπανάστασης, ὁ Μακεδονικὸς λαὸς θὰ βρεῖ τὴν πλήρη ἐθνικὴ ἀποκατάστασή του, ἔτσι ὅπως τὴν θέλει ὁ ἴδιος….Αὐτὴν τὴν εἰσήγηση ἔκανε στὴν συνέχεια δεκτὴ ἡ 5η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1949, γιά τὴν δημιουργία ἀνεξάρτητου μακεδονικοῦ κράτους.

Ἡ ἀντιμετώπιση γενικὰ τῶν θεμάτων ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν χώρα ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ κόμματα, εἶναι πάντα θέμα συγκυρίας τῶν περιστάσεων καὶ τῆς γενικότερης πολιτικῆς καταστάσεως, ὄχι μόνο τῆς Ἑλληνικῆς. Κάθε πολιτικὴ παράταξη ἀντιμετωπίζει τὰ θέματα αὐτὰ μὲ βάση τὸ κομματικὸ ὄφελος καὶ ὄχι τὸ συμφέρον τῆς χώρας. Ἀκριβῶς αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν θέση τοῦ ΚΚΕ τὴν περίοδο ἐκείνη τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ, ποὺ ἐπιζητοῦσε συμμαχίες μὲ τὰ ἀδελφὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα τῶν ὁμόρων χωρῶν.

Τὰ νεότερα κόμματα ἀντιμετώπισαν τὸ συγκεκριμένο πρόβλημα μὲ μεγάλη ὑποχωρητικότητα. Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀντέδρασε τὸ 1945, τότε ποὺ ὁ Τίτο ὀνόμαζε τὴν περιοχὴ Λαϊκὴ Ὁμόσπονδη Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας καὶ πὼς θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιδράσει ἄλλωστε μέσα στὸ γενικότερο πολιτικὸ καὶ στρατιωτικὸ κλίμα τῆς χώρας. Σ' αὐτὰ τὰ δεδομένα πρέπει νὰ προσθέσουμε τὸ φιλικὸ καὶ ἐγκάρδιο κλίμα ποὺ ὑπῆρχε ἀργότερα στὶς ἑλληνο-γιουγκοσλαβικὲς σχέσεις.

Ἂν ἐξαιρέσουμε τὶς δηλώσεις τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν μετὰ τὴν μεταπολίτευση κανένα κόμμα δὲν ἔκανε κάτι θετικὸ γιὰ νὰ λυθεῖ τὸ ζήτημα. Ἡ μόνη ἰσχυρὴ ἀντίδραση ποὺ κράτησε καὶ τὴν χώρα ὄρθια ἦταν τὸ Βέτο τοῦ νεότερου Κων. Καραμανλῆ στὸ Βουκουρέστι τὸ 2008, γιὰ τὴν ἔνταξη τῶν Σκοπίων στὸ ΝΑΤΟ, ποὺ ἐτέθη, παρ' ὅτι σὰν χώρα γνωρίζαμε τὶς συνέπειες τῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ, τὶς ὁποῖες φυσικὰ καὶ ὑποστήκαμε, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός. Ἀκόμα, ἐδῶ πρέπει νὰ τονίσουμε τὶς πρωτοβουλίες καὶ τὰ μέτρα ποὺ πῆρε ὁ Πρωθυπουργὸς καὶ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνος Καραμανλὴς γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παραποίησης τῆς ἱστορίας τῆς Μακεδονίας. Αὐτὲς καὶ μόνον αὐτὲς ἦταν οἱ ἐνέργειες τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς διανόησης τῆς χώρας μας, σ' ἕνα ζήτημα, τὶς διαστάσεις τοῦ ὁποίου βλέπουμε σήμερα. Καὶ δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ ἄλλα, γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν λέμε καὶ δὲν κάνουμε τίποτα.

Κυρίες καὶ κύριοι, δυστυχῶς ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, θὰ ψηφιστεῖ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλή. Τὰ κουκιά, παρ' ὅτι μετρημένα, φθάνουν. Θὰ ὑποχρεωθοῦμε ἀργότερα νὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ μακεδονικὸ ἔθνος καὶ μακεδονικὴ γλῶσσα. Δὲν φταῖνε αὐτοί. Ἐμεῖς πετᾶμε τὰ ἱερὰ καὶ ὅσιά μας στὰ σκυλιά. Αὐτοὶ τ' ἁρπάξανε, ὅμως Μακεδόνες δὲν ἦταν οὔτε θὰ γίνουν, ὅπως καὶ στὴν Ἰωνία, τὴν κατέχουν οἱ ἀκατονόμαστοι, ὅμως Ἕλληνες δὲν εἶναι.

Κι ἐμεῖς τὶ κάνουμε; καὶ σὰν σύνολο κι ὁ καθένας μας χωριστά; Σὰν τοὺς πιθήκους στὰ παζάρια τῆς Εὐρώπης, μᾶς ἔπνιξε ἡ ἀσφυκτικὴ ἀγάπη τῶν συμμάχων κι ἡ φωνὴ τῶν ἀπὸ μέσα κι ἔξω ἐξωνημένων. Καὶ ἐμεῖς βαρᾶμε παλαμάκια, δὲν καταλαβαίνουμε ὅτι μᾶς ἔκλεισαν -κατὰ τὸν ποιητή- μέσα στὰ τείχη. Ὅσοι λίγοι μείναμε ἔχουμε χρέος σ' αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν καὶ σ' αὐτοὺς ποὺ θὰ 'ρθουν. Μακάρι τοῦ κύκλου τὰ γυρίσματα νὰ φέρουν ἕναν Ἀλέξανδρο νὰ σαρώσει τοὺς Ἐφιάλτες.

Γένοιτο.

*Ὁ Βασίλειος Σηφακάκης εἶναι Φιλόλογος-Θεολόγος, τ. Πρόεδρος τοῦ ΟΔΕΓ.