ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ - ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Πρόσφυγες στὴν Ἑλλάδα τοῦ σήμερα
Tὰ τελευταῖα χρόνια ταξιδεύω σὲ χῶρες ποὺ δύσκολα ἐπισκέπτεται κάποιος καὶ φωτογραφίζω αὐτὰ ποὺ μὲ συγκινοῦν – τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὴν δύσκολη κάποιες φορὲς καθημερινότητά τους. Δὲν θὰ μποροῦσα λοιπὸν νὰ μὴν προσπαθήσω νὰ καταγράψω καὶ τὸ δρᾶμα τῆς προσφυγιᾶς ποὺ ἔφτασε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ στὴν πατρίδα μας. Οἱ φωτογραφίες εἶναι ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη, τὴν Κῶ, τὴν Λέρο, τὴν Ἀθήνα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ τελευταῖο τους σταθμὸ ἐδῶ, τὴν Εἰδομένη. Οἱ εἰκόνες αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι μαθήματα ζωῆς γιὰ ὅλους μας καὶ τὰ χαμόγελα ποὺ βλέπουμε στὰ πρόσωπα τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ ἐλπίδα γιὰ τὸ αὔριο - μᾶς θυμίζουν ὅτι ὁ κόσμος χρειάζεται εἰρήνη καὶ ἀγάπη, καὶ ὅτι πρέπει νὰ δώσουμε ἀγῶνα γιὰ τὰ αὐτονόητα ἰδανικὰ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν θέλουν νὰ μείνουν στὴν Ἑλλάδα, ξέρουν τὰ προβλήματά μας καὶ συνεχίζουν τὸ ἐπικὸ ταξίδι τους πρὸς στὴν βόρεια Εὐρώπη μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ καρτερικότητα, ἀβέβαιοι γιὰ τὸ τὶ τοὺς περιμένει ἐκεῖ, ἀλλὰ χαρούμενοι ποὺ τὰ κατάφεραν ὡς ἐδῶ.
Τοὺς «ἀποχαιρέτησα» μὲ μία ἑδραιωμένη πεποίθηση ὅτι πρέπει νὰ τοὺς βοηθήσουμε στὴν ὥρα τῆς μεγάλης ἀνάγκης τους ὅσο μποροῦμε περισσότερο, ἀλλὰ καὶ βαθιὰ συγκινημένη ἀπὸ τὰ λόγια εὐγνωμοσύνης γιὰ τὴν καλοσύνη τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἄκουσα ἀπὸ τόσους πολλούς.
Οἱ πρόσφυγες ἀναζητοῦν ἀσφαλὲς καταφύγιο στὴν Δύση ἐδῶ καὶ χρόνια. Πρόσφατα, ὡστόσο, κάτι ἔχει ἀλλάξει. Οἱ χιλιάδες ἔχουν γίνει ἑκατομμύρια. Mία ἀσταμάτητη ροὴ ἀνθρώπων ὁδηγημένων ἀπὸ τὸν φόβο, τὴν ἀνασφάλεια, τὴν ἔλλειψη πόρων καὶ εὐκαιριῶν. Ἡ ἀπελπισία τους μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μόνο μὲ τὴν ἀπίστευτη ἀντοχὴ καὶ τὶς ἐλπίδες τους.
Καμία εὐρωπαϊκὴ χώρα δὲν ταλαιπωρήθηκε τόσο ὅσο ἡ Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια, ἐνῶ καμία εὐρωπαϊκὴ χώρα δὲν ἐπέδειξε τόση ἀνθρωπιὰ σ αὐτὴν τὴν προσφυγικὴ κρίση. Ἡ Ἑλλάδα ἔχοντας βιώσει τὴν προσφυγιὰ καὶ τὴν μετανάστευση, βλέπει σήμερα τὴν ἱστορία νὰ ἐπαναλαμβάνεται. Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς εἶναι παιδιὰ καὶ ἐγγόνια προσφύγων. Καταλαβαίνουμε τοὺς λόγους καὶ τὶς αἰτίες ποὺ κάνουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν πατρίδα τους καὶ ξέρουμε ὅτι ἡ διέλευση προσφύγων ἀπὸ τὸν τόπο μας γίνεται ἀπὸ ἀνάγκη καὶ ὄχι ἀπὸ ἐπιλογή. Μέσα σὲ μία ἐξαιρετικὰ δύσκολη οἰκονομικὴ συγκυρία, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔδειξε ἔμπρακτη ἀλληλεγγύη ἀπέναντι στὰ αὐξανόμενα κύματα προσφύγων ποὺ φτάνουν στὴν χώρα μας. Ἐθελοντές, ἀνθρωπιστικὲς ὀργανώσεις, δεκάδες ἑτερόκλητοι ἄνθρωποι, ἔβαλαν πίσω τὶς ζωές τους, τὶς δουλειές τους καὶ συνεργάστηκαν γιὰ νὰ συνδράμουν τὰ καραβάνια τῶν προσφύγων ποὺ συνέρρεαν στὰ σύνορα, συνάνθρωποι καὶ συμπαραστάτες τους, μὲ ἀστείρευτο ἀνθρωπισμό.
Ὡστόσο καμία χώρα δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει ἀπὸ μόνη της αὐτὴ τὴν προσφυγικὴ κρίση ποὺ βιώνουμε καὶ ἡ ὁποία εἶναι ἡ χειρότερη ἀπὸ τὸν Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Οἱ ροὲς τῶν προσφύγων καὶ μεταναστῶν δὲν σταματοῦν στὰ σύνορα ἀλλὰ μόνο στὴν πηγὴ – στὶς χῶρες ποὺ σήμερα τοὺς ἀναγκάζουν νὰ φύγουν.
