ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ
Ἀξιότιμες κυρίες καὶ κυρίοι,
ἔχουμε τὴν τιμὴ νὰ σᾶς κοινοποιοῦμε τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐκπαιδευτικῆς συνεργασίας μεταξὺ τοῦ Κέντρου Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ Τέχνης Γενεύης καὶ τοῦ 1ου Πειραματικοῦ Γυμνασίου Ἀθηνῶν, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκπαιδευτικῆς ἐπισκέψεως τῶν μαθητῶν τοῦ τελευταίου στὴν Γενεύη τὸν Ἀπρίλιο.
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΙΑΤΙΓΚΟΡΣΚ 24.03.2017
Σᾶς γνωστοποιοῦμε τὸ διεθνὲς ἐπιστημονικὸ συνέδριο μὲ θέμα «Ἡ ἐπιστημονικὴ συμβολὴ τῆς Ἑλλάδος στὴν ἀνάπτυξη τῶν σύγχρονων κοινωνικῶν τεχνολογιῶν», ποὺ ἔγινε στὶς 24 Μαρτίου 2017 στὸ Κρατικὸ Πανεπιστήμιο Πιατιγκὸρσκ τοῦ Βορείου Καυκάσου τῆς Ρωσίας, ἀφιερωμένο στὴν ἐπέτειο τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821. Τὸ συνέδριο ἔγινε μὲ τὴν πρωτοβουλία τοῦ Κέντρου Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ Πολιτισμοῦ σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ἰνστιτοῦτο μεταφρασεολογίας καὶ πολυγλωσσίας τοῦ Πανεπιστημίου καὶ περιέλαβε τὶς ἑξῆς θεματικὲς ἑνότητες:
Η «WIKIPEDIA» ΜΙΛΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ 9 ΧΡΟΝΙΑ!
τοῦ Θεοφάνη Μαλκίδη *
Σίγουρα θὰ γνωρίζετε ἀλλὰ καὶ θὰ χρησιμοποιεῖτε τὴν «Wikipedia», τὴν ἐλεύθερη διαδικτυακὴ ἐγκυκλοπαίδεια, ποὺ ἀναπτύσσεται συμμετοχικὰ ἀπὸ ἐθελοντὲς χρῆστες καὶ διαμορφώνει συνειδήσεις στὴν ἐποχή μας. Μὲ γνώμονα τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Πόντο καὶ ἐιδικότερα γιὰ τὴν διάλεκτο, τὴν πλησιέστερη πρὸς τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ἡ ὁποία συνεχίζει νὰ ὁμιλεῖται σήμερα ὅπου ὑπάρχουν Πόντιοι, τὴν 23η Σεπτεμβρίου 2007 τέθηκε σὲ λειτουργία ἀπὸ τρεῖς νέους ἀνθρώπους, ἡ δοκιμαστικὴ ἔκδοση τῆς Ποντιακῆς «Wikipedia», μὲ πρότυπο τὴν ἑλληνικὴ καὶ τὴν ἀγγλική.
Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ
Ἀγαπητοὶ συμπατριῶτες,
ἔχουμε τὴν τιμὴ νὰ παρουσιάζουμε στὸ εὐρὺ κοινό, μία δουλειὰ ἕξι καὶ πλέον μηνῶν ἀπὸ τοὺς ἐφήβους μαθητὲς τοῦ Κέντρου Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ Τέχνης Γενεύης.
ΕΦΥΓΕ Ο ΑΝΤΩΝΙΟ ….
τοῦ Ἀθανάσιου Κόρμαλη*
Ὅλα ξεκίνησαν ἕνα καλοκαίρι τοῦ 1987, ὅταν ὁ Ἀντώνιο Ἄνκορα ἦλθε στὴν Ἑλλάδα συνοδεύοντας μία ὁμάδα παιδιῶν ἀπὸ τὸ Κοριλιάνο τοῦ Ὀτράντο, τὸ Χωριὸ τῶν Ἑλληνοφώνων ποὺ ἔμελλε γιὰ πολλὰ χρόνια νὰ καταστεῖ ἡ ψυχὴ τῶν Ἑλληνοφώνων τῆς Ἀπουλίας. Καὶ ἀκολούθησε μία ἀνοδικὴ ἀγωνιώδης καὶ ἀγωνιστικὴ πορεία γιὰ τὴν διάσωση τῆς «Γκρῆκο», τῆς ἀξιόλογης ἙλληνοΣαλεντινῆς διαλέκτου, ποὺ ἐπιζοῦσε στὰ χείλη καὶ τὶς καρδιὲς τῶν Γκρήκων.
Μὲ τὴν διάλεκτο ὁ Ἀντώνιο ἄφησε τὴν ἀπομόνωση τοῦ Ἰταλικοῦ Νότου καὶ πέρασε στὴν ζωὴ τοῦ ἀγώνα, τοῦ πολιτιστικοῦ ἀγώνα. Θερμὸς ὑποστηρικτὴς στὴν ἀρχή, πρωτοπόρος, στυλοβάτης τῆς προσπάθειας στὸν δῆμο τοῦ Κοριλιάνο γιὰ τὴν Γκρῆκο καὶ πλάι του ὁ Δῆμος γιὰ τὴν Γκρῆκο… Ἔγινε «σημεῖο ἀναφορᾶς» γιὰ ὁποιονδήποτε Σαλεντινὸ ἤθελε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν διάλεκτο ποὺ στὴν κυριολεξία τότε ἔπνεε τὰ λοίσθια, ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε Ἐλλαδίτη, ποὺ ἀκολουθώντας τὸν Ζέφυρο ἤθελε νὰ προσκυνήσει λίγο τὰ χώματα τῆς Μεγάλης Ἑλλάδας καὶ νὰ ἀκούσει τὶς καρδιὲς τῶν Ἑλληνοφώνων.
