ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΟΥ PALMARIGGI (ΙΤΑΛΙΑ) ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ : 1ο ΓΕΛ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΙ 4ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
τῆς Εὐφημίας Ἀττανάση*
Τὸ σχολεῖο, θεωρεῖται ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἵδρυμα «πολιτισμικοῦ διαμεσολαβητῆ» καὶ πρέπει πάντα νὰ εἶναι ἕτοιμο νὰ καινοτομήσει παιδαγωγικά, προσφέροντας ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα σχεδιασμένα γιὰ νὰ ἐνθαρρύνουν τὴν κριτικὴ εὐφυΐα τῶν μαθητῶν ἀξιοποιώντας δεόντως τὴν γνώση ποὺ ἀποκτήθηκε. Σύμφωνα μὲ ὅσα ἀναφέρονται στὴν Ὑπουργικὴ Ὁδηγία 133/96, τὸ σχολεῖο τοῦ Palmariggi χαρακτηρίζεται ὡς μόνιμο κέντρο τῆς πολιτιστικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς, ἀνοιχτὸ πρὸς τὴν κοινότητα, εὑρισκόμενο σὲ θέση νὰ ἀναπτύξει ὁλοκληρωμένες καὶ διαφοροποιημένες εὐκαιρίες κατάρτισης σὲ νέους τομεῖς ἀνάπτυξης τῆς ἐκπαίδευσης.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ
τῆς Ναταλίας Μορελεόν*
Ἡ Μεξικάνα φίλη μας καὶ ἐπίτιμο μέλος τοῦ ΟΔΕΓ, Καθηγήτρια Ναταλία Μορελεόν, στὸ πλαίσιο τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Προγράμματος Σεμιναρίων ποὺ χρηματοδοτεῖ τὸ Ἵδρυμα Ὠνάση στὴν Λατινικὴ Ἀμερική, παραδίδει ἐντατικὰ μαθήματα τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας στὴν Σχολὴ Γραμμάτων τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Κόστα Ρίκα.
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΑΛΒΑΤΟΡΕ ΣΙΚΟΥΡΟ
τῆς Φωτεινῆς Καϊμάκη*
Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ποὺ ταξιδεύω στὴν εὐλογημένη γῆ τοῦ Σαλέντο, τὸ σπίτι τῆς ὁδοῦ Savoia 22 στὸ Μαρτάνο ἦταν γιὰ μένα ἕνας σταθμὸς γιὰ νὰ ξεκουράσω τὴν ψυχή μου, καθὼς πάντα μὲ ὑποδεχόταν ὁ Σαλβατόρε Σικοῦρο, ἁπλός, φυσικός, αὐθόρμητος, ἕνας γλαφυρότατος καὶ συναρπαστικὸς συνομιλητής, ἕνας δάσκαλος.
Ὧρες ἀτέλειωτες ἀνάμεσα σὲ στοῖβες βιβλίων, στὸν καναπέ, στὸ τραπέζι, στὸ πάτωμα, μιλούσαμε γιὰ τὴν γλῶσσα. Μήπως εἴχαμε καὶ κάτι ἄλλο στὸ μυαλὸ πάρεξ ἱστορία καὶ γλῶσσα;
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΡΟΚΟ ΑΠΡΙΛΕ
τῆς Φωτεινῆς Καϊμάκη*
Θραύσματα μνήμης Σαλεντινῆς προσπαθοῦν νὰ συνθέσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Ρόκο Ἀπρίλε, ἐκεῖ στὴν Καλημέρα, στὸ χωριὸ μὲ τὸ ἡλιόλουστο ὄνομα, τὴν τραγουδιστὴ γλῶσσα καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποιητές.
Τὸν ἀκούω νὰ ἀπαγγέλλει τὸ ποίημα τοῦ Τζουζέπε Παλοῦμπο «Are mu ridhineddha» τὸ 1994, τὸν ἀκούω νὰ μοῦ μιλάει γιὰ τὴν γλῶσσα «τὴν δική μας», ὅπως λέει, τὴν γκρίκο, γλῶσσα φτωχή, ἀγροτικὴ μὰ τόσο ποιητική.
-Αὐτὴ ἡ «ὤρια» γλῶσσα δὲν μιλιέται πιὰ παρὰ μόνον ἀπὸ τοὺς γέρους, ὅπως ἐγώ, μὰ δὲν πρέπει νὰ χαθεῖ, μοῦ ἔλεγε πάντα, ὅταν πήγαινα νὰ τὸν δῶ στὸ σπίτι του στὴν Καλημέρα.
Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΟ EURODIALOG
τῆς Ἀλεξάνδρας Κιούπα*
Τὸ «Eurodialog» εἶναι ἕνα φροντιστήριο ξένων γλωσσῶν στὴν Λότζ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ τρίτη μεγαλύτερη πόλη τῆς Πολωνίας. Ἂν καὶ ὑπάρχει ἐδῶ μεγάλο καὶ πολὺ καλὸ πανεπιστήμιο, οἱ φοιτητές του δὲν μποροῦν νὰ διαλέξουν τὴν Ἑλληνικὴ ὡς ξένη γλῶσσα γιατὶ τὰ μαθήματα ἑλληνικῶν δὲν προσφέρονται ἀπὸ τὸ Κέντρο Ξένων Γλωσσῶν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Λότζ (ὑπάρχουν μόνο γιὰ λίγους φοιτητὲς Κλασικῆς Φιλολογίας).